(Dit bericht is geplaatst in het gastenboek van Erna's oude website. Vele mensen die Erna hebben gekend zullen de gevoelens van deze anonieme schrijver herkennen. Rudy is van mening dat dit bericht best door anderen gelezen mag worden. Het is niet iets wat verstopt hoeft te blijven.)
lieve erna, het is nog steeds zo onwerkelijk, en vaak kan ik het nog niet geloven. waarom toch? ik heb zo vaak aan je gedacht. en nu ben je er gewoon niet meer, althans niet hier. jij bent een groot voorbeeld voor mij. altijd positief en opgewekt, en je lachte vaak. als jij ergens binnenkwam dan gebeurde er wat. steeds vroeg ik me af hoe het met je zou gaan. ik hoopte zo dat je niet lang meer hoefde te wachten. want dat deed je immers al zo'n tijd. het mocht niet zo zijn. je had een geweldige uitstraling, ik vergeet dat nooit. als ik naar je foto kijk word ik soms verdrietig en denk ik aan hoe moeilijk het voor je geweest moet zijn. ik hoop zo dat waar je nu bent alles heel mooi is, en vooral dat je daar wel gezond mag zijn en kunt rondrennen. leef je uit, woman. ondertussen kijk ik hier af en toe even rond, maar ja je bent hier niet meer. geen recept ofzo. leuk hoor van jou.. dit is wel een prettige plek om even m'n hart te luchten. haast niemand zal het denk ik merken. het was ook best moeilijk om dit te doen, want ik was behoorlijk van slag. het heeft een hele tijd geduurd voordat dat over ging. de pijn blijft erg. misschien lees je dit? als het lukt mag je wel de groeten doen aan mijn familie, ze zijn ook ergens bij jou. volgende x kom ik weer even ok? intussen mis ik je.